4. Het aanvalsplan

6 januari 2019 18 Door Twan

Donderdag 20 december 16.30u route 88

Het is de (op één na) kortste dag van het jaar, morgen gaan de dagen lengen, komt er weer meer licht. Ik ben Vissen van sterrenbeeld en ik heb zonlicht en directe zonnewarmte nodig. Daarom is 21 december al jaren mijn meest favoriete dag van het jaar. Dit kan geen toeval zijn. Het geeft me een heel krachtig gevoel dat we juist nu een positieve en goeie kant op gaan!

‘Kom jij er ook even bij zitten’, vraagt de oncoloog aan de verpleegkundig specialist terwijl we onderweg zijn naar de spreekkamer. Die kamer die we vorige week verlieten met het vonnis op zak. Ik zie dat beeld nog voor me, dat we naar binnen gingen en de foto’s op het scherm zagen. Dat zal ik nooit meer vergeten. Maar nu gaan we gaan opschalen, hulptroepen inschakelen en het aanvalsplan bespreken.

We gaan ten strijde!

‘Dus je hoofd is schoon, en de linker bijnier is lang niet zo actief en die strepen we dus ook weg. Dat zijn dus 2 zorgen minder. De zorgen zijn niet bepaald gering, maar het is wel zo dat chemo in combinatie met bestraling goed mogelijk is.’ Ik heb pech dat er 1 van de uitzaaiingen ver weg ligt, alsof kanker hebben op zich al niet genoeg is. Dat maakt het behandelen lastiger. Daar blijft hij maar op hameren. Aan de andere kant, maar dat is een aanname, is dat wel juist de klier die ervoor is gaan zorgen dat ik ben gaan hoesten. De klier ligt dicht tegen een zenuw en de slokdarm aan waardoor er een hoestprikkel ontstaat. En die heeft me juist naar de huisarts gebracht. Dus ipv een klier zou het wel eens mijn reddende engel kunnen zijn. Ik had nog maanden rustig kunnen leven zonder ook maar iets te merken van enige muiterij in mijn lijf.

‘We gaan voor een gecombineerde behandeling, chemo en bestraling, volle sjas er tegenaan. Jij moet dat aankunnen met je mindset en goeie conditie. De kans op genezing is niet nihil maar wel klein. Het wordt pittig, maar een dubbele behandeling is 1+1=2,5!’. Ik krijg er bijna zin in. Er wordt een vuurtje aangewakkerd in mijn hoofd, in dit geval een goedaardig vuurtje. Ik word nog strijdlustiger.

Oma heeft ondertussen samen met de kinderen haar best gedaan om hapjes te maken voor het kerstdiner op school aan het einde van de middag. Wij kunnen daar jammer genoeg niet bij zijn. Maar ik hoop een klein beetje dat we het staartje nog kunnen mee pakken. Gewoon omdat het ook fijn is om de kinderen te zien genieten en even wat gezelligheid te voelen.

Het gesprek duurt bijna 40 minuten. Veel informatie en een prettig gesprek. Maar in iedere vraag die we stellen schuilt de subvraag: Word ik beter en zal ik het overleven. De facts zijn hard. Van de 12000 nieuwe longkanker gevallen per jaar is na 5 jaar nog 15% in leven. Maarja aan de andere kant, ook die 15% moet gehaald worden dus dan zal ik die mee gaan vullen!

Ik heb een Plaveiselcelcarcinoom. Plaveiselcarcinoom ontstaat uit de cellen die binnenzijde van de grote luchtwegen bekleden. Ongeveer 30% van de longkankers is een plaveiselcarcinoom. Dit type komt vooral voor bij (ex-)rokers. Mijn genetische gevoeligheid heeft er dus samen met het roken voor gezorgd dat we in deze nachtmerrie terecht zijn gekomen.

Ik heb goeie parameters. Ik ben fit, sterk en in een goeie conditie én, zo zegt de oncoloog die een jaar ouder is dan ik, ik ben nog jong! Dat je het weet!

De rest van het gesprek voeren we met de verpleegkundig specialist. Ze is de olie in het hele traject en gaat ervoor zorgen dat alles vlekkeloos verloopt. Laten we ook hopen dat het vlekkeloos wordt! Ik was onder de indruk van de snelheid en gedrevenheid waarmee de planning tot stand komt. Het is dat kerst er tussen zit maar anders had ik mijn tandenborstel maar beter bij kunnen hebben.

Op de derde kerstdag, 27 december start de eerste chemo kuur van 3 dagen.

Dag 1 is 8 uur aan het infuus, dag 2 en 3 maar 1,5 uur. Het hele plan duurt ongeveer 3 maanden, 3x een chemokuur en daar tussendoor 33x dagen bestraling. En laat het einde van de behandeling nou precies het begin van de lente zijn! Het zal toch niet waar zijn??

Snel nog even naar de kerstviering van de kinderen. Ik hoop dat ze het leuk hebben!